Pożądliwość to nieuporządkowane pragnienie dóbr materialnych, zmysłowych lub władzy nad innymi, skutkujące egoistycznym, przedmiotowym traktowaniem innych osób i odrzuceniem wszelkiego dobra. W teologii mianem pożądliwości określa się konsekwencję grzechu pierworodnego polegającą na skłonności do grzechu. Sama pożądliwość nie jest grzechem. Wpływa jednak na rozwój uczucia i wolną wolę, wybierające to, co daje natychmiastową przyjemność, chwilową korzyść przy równoczesnym lekceważeniu dobra bliźnich, ale i swego dobra. Jest ona jedną z pokus, źródłem do grzechów osobistych, popełnianych w wyniku złego korzystania z posiadanych zdolności. Pragnienia człowieka same w sobie są dobre. Jednak nie zachowanie właściwej miary w ich zaspakajaniu jest postępowaniem niewłaściwym.
Zwykle mówi się, że to przykazanie zabrania kłamstwa. Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że ósme przykazanie zabrania fałszowania prawdy w relacjach z innymi ludźmi. Tu chodzi o coś więcej. Człowiek powołany jest, aby szukał prawdy, poznawał prawdę, prawdą żył i o niej świadczył. Prawda jest naszym powołaniem. Prawda jest w życiu człowieka tak ważna jak miłość. Bez miłości nie można żyć. Bez prawdy nie można żyć.
Siódme przykazanie zabrania zabierania lub zatrzymywania niesłusznie dobra bliźniego i wyrządzania bliźniemu krzywdy w jakikolwiek sposób dotyczącej jego dóbr. Nakazuje sprawiedliwość i miłość w zarządzaniu dobrami materialnymi i owocami pracy ludzkiej. Z uwagi na wspólne dobro wymaga ono powszechnego poszanowania przeznaczenia dóbr i prawa do własności prywatnej. Życie chrześcijańskie stara się dobra tego świata ukierunkować na Boga i miłość braterską.
Nie cudzołóż – to znaczy masz prawo i obowiązek kochać czystą miłością drugiego człowieka, a on ciebie… Czystość to wymóg miłości – bez czystości nie ma miłości.
Życie ludzkie jest święte…Sam Bóg jest Panem życia od początku do końca. „Do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka – uczynił go obrazem swej własnej wieczności. A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą.” Pismo święte mówi dużo o życiu jako bezcennym darze i o śmierci, która zagraża nam – życie idzie ku śmierci, ale Jezus pokonał śmierć na krzyżu. Teraz śmierć jest bramą do pełni życia w wieczności. Prawo Boże chroni człowieka – chroni życie. W Kazaniu na Górze Jezus przypomina przykazanie piąte – nie zabijaj – i dodaje do niego zakaz gniewu, nienawiści i odwetu, a nawet żąda miłości nieprzyjaciół.
Czwarte przykazanie brzmi – Czcij ojca twego i matkę twoją, abyś długo żył na ziemi, którą Pan Bóg twój da tobie (Wj 20, 12). Jesteśmy powołani do miłości wobec ludzi. Pierwszy krąg to ci, którzy są najbliżej nas. To ci, z którymi łączy nas pokrewieństwo, przynależność, a więc rodzice, rodzeństwo, krewni – rodzina.
W Dekalogu, trzy pierwsze przykazania dotyczą naszej relacji z Bogiem. Pierwsze przykazanie – wyznajemy, że naszym Bogiem jest jedyny Bóg Jahwe – Ojciec, Syn i Duch Święty, który objawia się nam i przychodzi do nas najpełniej w Jezusie Chrystusie. Drugie przykazanie to nasza relacja z Bogiem, w której wyrażamy szacunek i miłość, unikając wypowiadania imienia Boga bezmyślnie. Jesteśmy powołani aby wielbić Boga i oddawać Mu chwałę i cześć. Trzecie przykazanie, które teraz będziemy poznawać, mówi nam, że jest dzień, który należy do Boga. Jest to święty dzień, a człowiek w tym dniu ma świętować, oddawać chwałę Bogu i powstrzymywać się od pracy.
Pierwsze przykazanie to pierwszy drogowskaz, który ukazuje nam przestrzeń wiary, nadziei i miłości – kto jest naszym Bogiem. Wyznajemy, że naszym Bogiem jest jedyny Bóg Jahwe – Bóg Ojciec, Syn Boży, Jezus Chrystus i Duch Święty – Paraklet. Trójca Przenajświętsza – jeden Bóg. Drugie przykazanie mówi nam o imieniu Boga, które człowiek powinien wypowiadać z szacunkiem i miłością. Jesteśmy wezwani przez wiarę, aby wielbić Boga ustami, wyznawać Jego święte Imię – w uwielbieniu jest wielka miłość i moc. Człowiek jest stworzony, aby wielbić Boga.
Są ludzie, którzy mówią, że przykazania ich ograniczają, godzą w ich wolność. Tyle nakazów i zakazów można znaleźć w Biblii. Przecież mamy być wolni – wolność jest najważniejsza. Wolność czynią wartością nadrzędną. Jezus mówi – ci, którzy Mnie miłują zachowują przykazania, żyją według nich. Miłość i przykazania, prawo. W tym roku będziemy na spotkaniach domowych rozważali i zastanawiali się nad Dekalogiem, czyli nad przykazaniami Bożymi.